Flessenpost

Toen in 2011 de verbouwing van de Maartenskerk achter de rug was, gingen de hervormden en de gereformeerden daar samen kerken; nadat zij al eerder, in PKN-verband, ‘samen op weg waren gegaan’. Ondergetekende mocht toen een Gemeenteproject trekken om samen een nieuwe identiteit te vinden. Dat leidde in dezelfde tijd tot het ontstaan van Kruispunt, ons huisorgaan om onszelf meer gezicht te geven ‘van binnen naar buiten’. Vanaf dat moment mocht ik ook, als uw columnist, steeds ‘een stukje’ schrijven. Inmiddels zijn we dertien jaar (en, ik denk, veel meer dan honderd columns) verder.

In de loop der tijd maakte ik mij het format van maximaal 283 woorden eigen; en schreef maandelijks een stukje over iets dat te maken had met God, Kerk en Geloof; actueel was, en aan het eind een leuke twist bevatte. O ja, en dat bij voorkeur een persoonlijke inslag had; zo verzocht mij de Zalige Zalm, de uitgever van ons blad. Op een gegeven moment groei je helemaal in zo’n format en gaat het voelen als een lekkere jas. Het schrijven van een column met een alternatief kerstverhaal voor de editie die het hele dorp doorging, vond ik daarbij het leukst. Wanneer je al die stukjes achter elkaar legt, krijg je een heel leuke ‘kerkelijke flessenpost’ uit het recente verleden. Maar ja, de tijd loopt door.

Inmiddels ben ik grijzer geworden; heb een leesbril gekregen, en zelfs oortjes. En zou ik mijn foto eens moeten verversen. Het is echter ook een mooi punt om te besluiten mijn pen neer te leggen: nog één keer een alternatief kerstverhaal en dan ermee stoppen. En dat ga ik dan nu ook maar doen.

Het ga u goed: Adieu!

Hans Davids